شعر مرد برفتن...

با رفتن برف، این برفتن مرت!...

مرد بهمن، که اگر بفهمند!... 

چشم به دختر بارفتن دارد و...

...برف بر تن من، مانده هنوز!...

چشمش چکه می‌کند و فرومی‌افتد چشم به کف... 

به برف، به گل...

به خاک...

تا به کف کفش رفتن!...

می‌روفم برف شانه‌ام را، و سوزنهای کاج را...

می‌لغزند و...

می‌چرخند... 

نه برفتار برگ و برف!... 

که به ثانیه شمار عجول!... 

و می‌افتند...

و حبه‌ای که فرو می‌سرد به سردی!... 

از گردن به میانگه دو کتف!... آب حبه‌ی برف...

و زیر پا... پررق پررق و قورروپ و قررپ!... 

اکنون، یکی شده... 

شماره‌ی دو چشم برفتن با کفش بارفتن!...

روی هم...

۲۴...ء

اما، ۱۲ نشده هنوز!... 

ساعت!...

پررق...

قررپ...

پرررق... 

مرد بهمن، همین برفتن!... 

چشم به بارفتن و میل به رفتن دارد هنوز!...

... ... ... ... ... ... ء

#شعر #ساسان_بهادرخان

همین بهمنی که رفت!... از هزار و سیصد و نود و هفت!

اینستاگرام @sasan_bahadorkhan